Een voorbeeld van beginnende grensoverschrijdende drugshandel kan met behulp van de opiumgeschiedenis duideljik gemaakt worden. Al in 1700 is opiumgebruik in voormalig Oost-Indië overgewaaid naar naburige landen en China. De Engelsen speelden een rol in de distributie van opium vanuit Calcutta en eind achttiende eeuw zien we een monopoliepositie ontstaan van de Verenigde Oost-Indische Compagnie in de opiumhandel. De jaren erna is de situatie onder de verslaafde bevolking verslechterd en begin achttiende eeuw komen er ook anti-bewegingen, die de handel moeten inperken. Met de vele verschillende soorten drugs die er op de wereld zijn is de situatie alleen maar complexer geworden.
De internationale drugshandel kan in verband worden gebracht met de vier kenmerken van McDonaldization. Volgens Ritzer zijn deze kenmerken/ dimensies: “efficiency”, “calculability”, “predictability” en “control” (Ritzer, 1996). Deze kenmerken zijn door ons aangevuld met een vijfde namelijk “secrecy”. De internationale drugshandel voldoet aan alle van deze kenmerken, respectievelijk: de drugsdealers willen zoveel mogelijk winst behalen en een zo groot mogelijke drugdeal afsluiten. Het derde kenmerk “predictability” moet in deze context als “unpredictability” opgevat worden, namelijk omdat er geen lange termijnplanning is in de handel en omdat handel nog steeds illegaal is, zijn veel factoren onvoorspelbaar. Met het vierde kenmerk “control” wordt in de drugshandel het ons-kent-ons gevoel bedoeld. De grote organisaties weten wie betrouwbaar zijn, wie omkoopbaar zijn en wie absoluut niet tot deze twee categorieen behoren. Een eigen kenmerk sluit voor een groot deel aan bij het vierde kenmerk, echter er moet nog wel een nuancering in aangebracht worden. De secretcy ligt voor de hand bij de handel in drugs. Handel is nog steeds illegaal in veel landen en de overdracht van producent naar tussenpersoon en vervolgens naar de consument moet in het geheim gebeuren.
Criminele organisaties hebben tegenwoordig een bijna onvoorstelbare macht. Ook zij profiteren van het dichterbij komen van de rest van de wereld. Regeringen en plaatselijke overheden kunnen er weinig aan doen die macht in te perken, dit vereist een internationale samenwerking tussen overheden. In het Human Development Report van de Verenigde Naties wordt ingegaan op het verschijnsel van de globale misdaad. Een bedrag van ongeveer 1,5 biljoen dollar gaat om in deze sector. Ongeveer acht procent van de wereldhandel wordt verdiend door misdaadorganisaties aan drugs. Ter vergelijking: in olie en gas gaat evenveel geld om.
Volgens de socioloog Manuel Castells in het boek van Vermaat zijn globalisering van de misdaad en daarmee een globale misdaadeconomie nieuwe verschijnselen. Misdaad is al eeuwenoud, maar het feit dat criminele activiteiten die zich over de gehele wereld verspreiden, is van het laatste decennium. De internationale georganiseerde misdaad raakt de gehele samenleving en dringt soms diep door tot de staatsstructuur met de nodige gevolgen van dien. De georganiseerde misdaad wordt steeds ongrijpbaarder voor afzonderlijke landen vanwege het internationale karakter. Regeringen proberen maatregelen te nemen, omdat democratische rechten, vrijheden en instellingen bedreigd worden. Speciale instellingen moeten groepen in de gaten houden die mogelijk de democratische rechtsorde bedreigen. Het feit dat landen en overkoepelende organisaties als de VN er dusdanig veel aandacht aan geven, geeft de ernst van de zaak weer. Van 1980 tot 2000 investeerde de VS 545 miljard euro in de oorlog tegen drugs. President Nixon besteedde in 1969 73 miljoen euro, Reagan deed het in 1982 met 1.6 miljard euro beter en president Clinton investeerde in 2000 niet minder dan 22 miljard euro in de War on drugs. Steeds meer geld wordt er geïnvesteerd in het bestrijden van drugshandel. Er worden veel mensen opgepakt omdat ze drugs bezitten, verhandelen of gebruiken. Dit binnenlandse probleem heeft zijn wortels in het buitenland. In onderstaand tabel is te zien dat in de VS het probleem relatief het grootst is.