Young maturity

De jongvolwassenheid wordt vaak aanzien als een mooie en dynamische levensfase, hierin staan vrijheid en ruimte om te experimenteren met volwassen verantwoordelijkheden centraal (D’Oosterlinck, Broekaert & Vander Haeghen, 2006). De leeftijd van 18 jaar is een scharnierleeftijd die de deur openzet naar twijfels, een grote onzekerheid en een gebrek aan ondersteuning (Biehal & Wade, 1996; Broad, 1999; Cashmore & Paxman, 2006; Little et al., 1995; Wade & Dixon, 2006). Jongeren die in de jeugdzorg verblijven, hebben meestal een complexe en sporadische band met het thuisfront. Vaak staan ze er ook alleen voor wanneer ze meerderjarig worden en ze dus de jeugdzorg moeten verlaten om zelfstandig te gaan leven. Ze worstelen vaak met deze overgang. Hierbij worden ze geconfronteerd met uitdagingen rond huisvesting, werk en inkomen waartegen ze niet opgewassen zijn en waarop ook de maatschappij hen geen adequaat antwoord biedt (Pieters, Zullaert & Taels, 2017). In dit hoofdstuk wordt …. Besproken Opbouw van het eerste hoofdstuk bespreken: Bespreking transitie over verschillende landen, Wat voor soort antwoorden zijn er daarvoor beschikbaar?, Wat zien we dan in Vlaanderen? => allerlei projecten, Wat zijn de problemen? => levensdomeinen, De verschillende types zorgverlaters, Vanuit die vaststelling: onderzoek Van Audenhove, Besluit: wat voor toekomstperspectief?Capability to aspire
 
1.2 DE VOORBEREIDING OP EEN ZELFSTANDIG LEVEN

De overgang naar volwassenheid is een centrale levensfase waarin de belangrijkste lijnen voor het toekomstige leven worden vastgelegd (Cashmore & Paxman, 2006). De periode van jongvolwassenheid betreft een complexe periode waarin belangrijke veranderingen en transities zich voordoen (Stroobants & De Mol, 2012; Vander Laenen, Merlevede, Van Audenhove, & Cappon, 2011). Jongeren moeten beslissingen maken over hun toekomstige levenspatroon en levensstijl. Sommige auteurs karakteriseren deze periode als ‘l’âge du choix’ (Stas, Serrien & Van Menxel, 2008). Deze levensperiode omvat de overgang van afhankelijkheid naar onafhankelijkheid zowel in financieel, sociaal en emotioneel opzicht. Hierbij is het opnemen van verantwoordelijkheden een belangrijk aspect (Westberg, 2004, cit. in: Elchardus e.a., 2005). Omwille van deze transities en keuzes is de jongvolwassenheid een zeer kwetsbare periode. In deze levensfase vormen jongvolwassenen een bevolkingsgroep met een verhoogd risico op sociale uitsluiting (Stas, Serrien & Van Menxel, 2008). Voor een groep kwetsbare jongeren, meer bepaald jongeren die op het punt staan de jeugdzorg te verlaten, blijkt de overgang naar volwassenheid ook op de verschillende levensdomeinen moeizaam te verlopen (Cashmore & Paxman, 2006). Jongeren binnen de jeugdzorg krijgen vaak op achttienjarige leeftijd de omvattende opdracht om hun eigen weg te zoeken in het leven. Hierbij wordt er verwacht dat ze onafhankelijke, zelfredzame volwassenen worden op sociaal-cultureel en materieel-economisch vlak. Voor hen is 18 jaar een scharnierleeftijd die de deur openzet naar grote onzekerheid, twijfels en vaak een gebrek aan ondersteuning. Zij komen voor uitdagingen te staan bij het maken van de verschillende overgangen. Vaak moeten ze dit doen met minder steun en meestal op een jongere leeftijd dan de meeste andere jongeren (Cashmore & Paxman, 2006). Bij deze steeds grotere groep kwetsbare jongeren verloopt dit proces niet moeiteloos en ondersteuning en hulp hierbij is tevens niet vanzelfsprekend (Davis, 2003; López, Santos, Bravo, & del Valle, 2013; Van Hecke et al., 2013; Stas, Serrien, & Van Menxel, 2008). Juist omwille van het feit dat deze periode vol transities zit, maakt dit de jongeren net kwetsbaar (Van Hecke et al., 2013). Binnen de literatuur wordt er geconstateerd dat prille zorgverlaters vaak nog onvoldoende voorbereid zijn op het leiden van een zelfstandig leven. Hierbij doet een overwegende meerderheid het vaak op een aantal domeinen aanzienlijk slechter dan hun leeftijdsgenoten, op vlak van: werkloosheid, dakloosheid, criminaliteit, etc. (Ringeisen, Casanueva, Urat & Stambaugh, 2009).

Bij deze steeds grotere groep kwetsbare jongeren verloopt dit proces niet moeiteloos en ondersteuning en hulp hierbij is tevens niet vanzelfsprekend (Davis, 2003; López, Santos, Bravo, & del Valle, 2013; Van Hecke et al., 2013; Stas, Serrien, & Van Menxel, 2008). Juist omwille van het feit dat deze periode vol transities zit, maakt dit de jongeren net kwetsbaar (Van Hecke et al., 2013). Binnen de literatuur wordt er geconstateerd dat prille zorgverlaters vaak nog onvoldoende voorbereid zijn op het leiden van een zelfstandig leven. Hierbij doet een overwegende meerderheid het vaak op een aantal domeinen aanzienlijk slechter dan hun leeftijdsgenoten, op vlak van: werkloosheid, dakloosheid, criminaliteit, etc. (Ringeisen, Casanueva, Urat & Stambaugh, 2009).

Leave a Comment

Time limit is exhausted. Please reload the CAPTCHA.