Mobiele telefoons worden wereldwijd steeds bekender, en net als veel andere technologie??n is deze toename in gebruik gekomen met gezondheidszorgen. Een van de meest bekende zijn hersentumoren. Een recente studie uit een team in Zweden concludeert dat het gebruik van mobiele telefoons het risico op tumoren verhoogt. In deze studie wordt beweert dat gsm-gebruikers 30 procent meer kans op gliomen ontwikkelen.
Echter, het veronderstelde kanker-telefoon verband is niet zonder meningsverschillen. De eerste groep gebruikt de zogenaamde “case-control” studies en komen meestal tot de conclusie dat er een verband bestaat tussen mobiele of draadloze telefoons en tumoren. Het tweede groepje gebruikt observationele studies en in het algemeen wordt geconcludeerd dat er absoluut geen relatie is tussen kanker en telefoons. Welke studie klopt dan? Neem een groep mensen zonder mobiele telefoons, waarvan de helft hen mobiele telefoons weggeeft, en volg ze voor 15 tot 20 jaar om te zien hoeveel van hen hersentumoren ontwikkelen. Men zou een enorme groep mensen nodig hebben, aangezien hersentumoren zeer zeldzaam zijn. Daarom wordt de case-control studie gebruikt Er zijn twee grote onderzoeksprojecten op mobiele telefoons en hersentumoren gebaseerd op gegevens van case-control studies. Een daarvan is de Zweedse studie die hierboven is besproken, waarbij zeer opvallende effecten optreden. De tweede case-control studie vond geen effect over het algemeen, slechts een verhoging van de tumor percentages voor personen die het meest hun telefoons gebruikt.
Desondanks zijn deze verbanden niet gezien in de twee grote studies over dit onderwerp. Een Deense cohortstudie volgt effectief alle personen in Denemarken en gebruikte administratieve gegevens op hun mobiele telefoon abonnementen. Deze studie vond geen effect op hersentumoren van elk type. Nog een studie van bijna 1.000.000 vrouwen in het Verenigd Koninkrijk kwam tot dezelfde conclusies. Deze vrouwen werden gevraagd om hun telefoon te gebruiken en volgde hen voor zeven jaar. De onderzoekers vonden geen verband tussen de meeste vormen van kanker en mobiele telefoons. Er was een zwak verband tussen zwaar gebruik van mobiele telefoons en een kanker genaamd ”akoestische neuroma”, hoewel de auteurs effectief tot de conclusie kwamen dat deze koppeling een onrealistisch verband weergaf in de gegevens.
In het algemeen zouden deze resultaten samen meer dan genoeg moeten zijn voor iedereen om te concluderen dat mobiele telefoons geen kanker veroorzaken. De hulpwetenschap achter een zo een soort studie is veel sterker dan die van een case-control studie. Dit laatste lijdt aan ”recall bias”. Dit is vrij bijzonder, omdat de gegevens in een aantal van deze studies wordt verzameld van familieleden nadat de persoon met kanker is overleden. Het kan namelijk heel moeilijk zijn voor familieleden om te herinneren hoe vaak de overledene een telefoon gebruikte in de tien jaar voordat hij/zij stierf.
Kortom, als de Zweedse studie juist is over de grootte van het effect van mobiele telefoons op hersenkanker, zouden de hersentumor percentages drastisch moeten zijn toegenomen sinds de invoering van de mobiele telefoon. Dit is echter niet het geval. Uit nader onderzoek blijkt dat de hersentumor percentages vrijwel onveranderd zijn gebleven sinds de invoering van mobiele telefoons. Als het Zweedse team gelijk heeft over de grootte van de mobiele telefoon effect, zouden de tumor percentages nu 40 procent hoger zijn. Het is vrijwel niet mogelijk dat deze stelling klopt. Hieruit blijkt dat men geen kanker krijgt van mobiele telefoons, of andere soorten elektromagnetische gadgets.